زبان بدن خبر می دهد از سر درون

زبان بدن به سیگنالهای غیر کلامی اشاره دارد که ما برای برقراری ارتباط استفاده می کنیم .در واقع بدن احساس واقعی ما را در مورد حادثه یا وضعیتی که در آن هستیم بیان می کند.احساسی که ممکن است از بیان مستقیم آن واهمه داشته باشیم با بدن آشکار می شود .به گفته کارشناسان این سیگنال های غیر وابسته بخش بزرگی از ارتباطات روزانه مارا تشکیل می دهد.

و ما ناگزیر از داشتن ارتباط با دیگران هستیم چرا که بدون ارتباط با دیگران قادر به تامین نیازهای خود نخواهیم بود.چهره و حرکات بدن ما می تواند اطلاعات زیادی را به مخاطب منتقل کند. زبان بدن ۵۰تا۷۰ درصد کل ارتباطات ما را تشکیل می دهد .درک زبان بدن مهم است و لازم است توجه بیشتری به نشانه ها در این زمینه داشته باشیم.شما باید سیگنالهای دریافتی را رمز گشایی کنید و با تمرکز بر روی آن به رفتار فرد مقابل پی ببرید.اگر علاقه مند به یادگیری این زبان هستید خواندن این مقاله را از دست ندهید.

سیگنال های زبان بدن در کجا نمایان می شوند

چهره

چهره فرد زمان برقراری ارتباط می تواند گویای بسیاری از موارد باشد.و اولین توجه ما در زبان بدن به سمت چهره جلب می شود.مثلا لبخند زدن فرد در ارتباط می تواند نشان دهنده پیام شادی فرد باشد و یا اینکه پیام خوشحالی او را از دیدن شما منتقل کند.به صورت اخم کردن نیز نشان از ناراحتی فرد دارد.

البته اینها دم دستی ترین مفاهیم در زبان بدن اند .احساسات زیادی هستند که می توانند با صورت بیان شوند مانند شادی -غم -خشم -ترس -هیجان -گیجی و ……..

بیان این احساسات با صورت در همه جهان مشترک است و شادی وغم وهیجان در همه جای جهان به یک شکل در صورت نمایان می شود.همه اجزای صورت رساندن پیام در ارتباطات دخیل اند .

چشم

چشم ها اغلب به عنوان پنجره روح شناخته می شوند زیرا قادر به نشان دادن یک معجزه بزرگ در مورد احساس و تفکر فرداند.مانند چیزی که در فرهنگ ایرانیان وجود دارد و برای تشخیص راست یا دروغ گفتن فرد به چشم فرد نگاه می کنند و به قول ما ایرانی ها چشم ها دروغ نمی گویند .بر قراری ارتباط با چشم های طرف مقابل می تواند بسیاری از احساسات او را برای ما آشکار کند.

هنگام ارتباط بادیگران توجه به چشم های آنان بخش مهمی از  روند ارتباط است .مثلا وقتی طرف مقابل در چشم های شما خیره نگاه می کند شما را به این نتیجه می رساند که او با تمام توجه به حرف های شما گوش می دهد و بالعکس این قضیه وقتی که او از تماس چشمی با شما امتناع کند می تواند نشان دهنده عدم علاقه فرد به بحث و یا ناراحتی او از وضعیتی که در آن قرار گرفته باشد.

دهان

نه تنها بیانات بلکه حرکات دهان نیز می تواند در فهم زبان بدن به ما کمک کند.به عنوان مثال جویدن لب پایین می تواند نشان دهنده این باشد که فرد احساس ناامیدی و یا ترس و ناراحتی را تجربه می کند.لبخند زدن یکی از بزرگترین سیگنال ها در فهم این زبان است .اما لبخند نیز ممکن است به روش های مختلف تفسیر شود لبخند می تواند نشان دهنده شادی و یا حتی تمسخر و ناامیدیی نیز باشد.و باید به درستی تفسیر شود چرا که هر لبخندی نشان دهنده شادی نیست .لب های پر شده یا تنگ شدن لب ها می تواند نشان دهنده ناراحتی عدم تایید یا بی اعتمادی باشد.گزیدن لب افراد هنگام ناراحتی و اضطراب این کار را می کنند.هنگامی که فرد جلوی لبخند خود را می گیرد این نشان دهنده تلاش او برای پنهان کردن احساسش است.تغییرات جزئی در دهان نیز می تواند شاخصی از احساسات فرد باشد.

حرکات دست

تکان دادن -اشاره کردن و استفاده از انگشتان برای نشان دادن مقادیر عددی در ارتباطات بسیار شایع است .برخی حرکات دست از کشوری به کشور دیگر و از فرهنگی به فرهنگ دیگر ممکن است متفاوت باشد.مثلا نشان دادن انگشت شست در ایالات متحده نشان دهنده صلح است اما در کشوری دیگر ممکن است معنایی متفاوت داشته باشد.مشت می تواند نشان دهنده خشم و یا همبستگی باشد .علامت V که با بالا بردن انگشت میانی و شاخص ایجاد می شود به معنی صلح و پیروزی در بسیاری از کشورهاست.

پاها

پا نیز می تواند در انتقال اطلاعات غیر کلامی مفید باشد .گسترش پاها می تواند نشان دهنده تلاش فرد برای فراتر رفتن از قلمرو خود و جاه طلبی فرد باشد.نگه داشتن پاها نزدیک بدن نشان دهنده حالت تدافعی در فرد است .

وضعیت بدن

چگونگی نگه داشتن بدن نیز بخشی از زبان بدن است.وضعیت بدن می تواند اطلاعات زیادی در مورد چگونگی احساس و ویژگی های شخصیتی فرد مثل اینکه فرد اعتماد بنفس دارد و یا اینکه مطیع و فرمانبر است و یاخیر بدهد.شانه های افتاده نشان دهنده خستگی و عدم اعتماد بنفس فرد است و صاف نشستن با شانه های صاف می تواند نشان دهنده اعتماد بنفس و یا تمرکز فرد باشد.

فضای شخصی

این اصطلاح اولین بار توسط ادوارد هال مطرح شد.و اشاره به فاصله فرد با فردی که با او در تعامل است دارد.هال ۴ سطح فضای شخصی را شرح داد.

-فاصله ۶تا ۱۸ اینچ : که نشان دهنده رابطه نزدیک بین افراد است و مواردی مانند در آغوش گرفتن و زمزمه را شامل می شود.به عبارت دیگر هر چه افراد با هم صمیمی تر باشند فضای شخصی کمتری با همدیگر خواهند داشت.

-فاصله ۱٫۵ تا ۴ فوت :این فاصله مخصوص افرادی است که از اعضای یک خانواده هستند و رابطه نزدیکی باهم دارند.

-فاصله ۴ تا ۱۲ فوت :این سطح از فاصله مخصوص افرادی است که با هم آشنا هستند مانند همکاران و همکلاسی ها .

-فاصله ۱۲ تا ۲۵ فوت : این فاصله مخصوص شرایط عمومی مانند سخنرانی در کلاس و صحبت در کلاس است.

البته ناگفته نماند فضای شخصی نیز از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.مثلا در کشورهای امریکای لاتین افراد دوست دارند به هم نزدیک باشند اما در امریکای شمالی افراد نیاز به فاصله بیشتری دارند.