مهم ترین ریفلاکس های نوزادی

ریفلاکس های نوزادی گروهی از واکنش های خودبخودی عصبی -عضلانی ساده هستند که در نوزادان وجود دارد. این واکنش های غیر ارادی در کودکان کاملا طبیعی هستند و از بدو تولد وجود داشته و بتدریج در سال اول زندگی قطع

می شوند .

پزشک کودک معمولا این ریفلاکس ها را در سال اول تولد کودکتان با دقت بررسی کرده و به اینکه آنها چقدر قوی و با دوام هستند و آیا در دو طرف بدن رخ می دهند توجه نشان می دهند .

مهم ترین ریفلاکس های نوزادی در مراحل اولیه

-ریفلاکس جستجو یا ردیابی -مکیدن و بلعیدن

هنگامی که صورت کودک را لمس کنید او به این تحریک با چرخاندن سر به سمت محرک واکنش نشان می دهد.این ریفلاکس جستجو یا ردیابی است .این ریفلاکس و ریفلاکس مکیدن و بلعیدن برای تغذیه کودک بسیار مهم هستند .

-ریفلاکس در جا گام برداشتن

یکی از ریفلاکس های نوزادی ریفلاکس در جا گام برداشتن است .اگر زیر بغل کودک را گرفته و او را بصورت عمود آویزاننگه داریم کودک پاهای خود را مانند گام برداشتن به حرکت در می آورد .

-ریفلاکس تونیک گردنی

یکی از ریفلاکس های نوزادی ریفلاکس تونیک گردنی است .این ریفلاکس که به دو صورت قرینه ایی و غیر قرینه ایی وجوددارد قدرت ماهیچه گردنی را افزایش می دهد.

-ریفلاکس چنگ زنی کف دست

یکی از ریفلاکس های نوزادی ریفلاکس چنگ زنی با کف دست است.این ریفلاکس زمانی رخ می دهد که جسمی در دست کودک قرار داده شود . به محض اینکه کف دست کودک جسم را لمس کرد انگشتان دست او بسته می شود و به اصطلاح کودک به جسم چنگ میزند.

ریفلاکس های اولیه نوزادان

کودک تازه متولد شده مجموعه ایی از ریفلاکس ها را از خود بروز می دهد.حتی اولین لبخند او نوعی ریفلاکس است . وقتی مغز کودک تا حدی رشد کند که او بتواند افراد اطراف خود را بشناسد و به آنها اعتماد کند که معمولا چند ماه پس از تولد رخ می دهد لبخند او واقعی می شود .

ریفلاکس های دیگری که در کودک دیده می شود ریفلاکس جنینی (سفت) تونیک است که هفته های اول

زندگی کودک بسیار قوی است و لباس تن او کردن و یا تعویض آن را بسیار سخت می کند .نوزادان ترجیح می دهند که دست و پای خود را مانند زمانی که در رحم مادر بودند جمع نگه دارند .

در واقع گاهی اوقات ما بزرگسالان نیز بدون اینکه متوجه باشیم وقتی خواب هستیم یا مضطرب شده ایم دست و پای خود را جمع می کنیم . چند ماه بعد از تولد وقتی کودک توانست تا اندازه ایی به دنیا اعتماد کند دست و پای خود را باز کرده و در وضعیت راحتیقرار می گیرد .بویژه وقتی او را به حمام می برید به دلیل اینکه به یاد مایع آمنیوتیک رحم مادر می افتد احساس آرامش خواهد داشت .

ما انسان ها معمولا از این ریفلاکس ها مانند گرفتن دست جلوی چشم ها هنگام قرار گرفتن در برابر نور

خورشید یا گرفتن گوش هایمان هنگام شنیدن یک صدای بلند بدون اینکه قبلا به آنها فکرکرده باشیم استفاده می کنیم . بطور غیر مستقیم ۷۰ نوع ریفلاکس شناخته شده ما انسان ها نشان می دهد که مغزمان چقدر خوب کار می کند .

و برخی از ریفلاکس ها مانند پلک زدن – سرفه کردن -عطسه کردن و یا اق زدن برای حفظ بقا وجود دارند . ریفلاکس های نوزادی ریفلاکس های اولیه و یا بقا نامیده می شوند که معمولا در اولین سال زندگی ناپدید می شوند .

و ریفلاکس های ثانویه جای انها را می گیرد . ایجاد ریفلاکس های ثانویه بخش مهمی از مرحله زندگی کودک است و نشان می دهد که بین مغز کودک و حرکات بدن او ارتباط خوبی برقرار است . اگر در این مرحله ریفلاکس های اولیه کودک ناپدید نشوند و یا بیش از یک سال طول بکشند بویژه اگر مادر

بارداری سختی داشته باشد و یا کودک نارس متولد شده باشد می تواند نشان دهنده ارتباط ضعیف با مغز در کودک باشد . ورزش های تحریک مغز مانند فیزیوتراپی می توانند مشکلات مهارت های مورد نیاز درزندگی کودک را بر طرف کنند .

ریفلاکس های ثانویه

حرکات ارادی وجود دارند که نشانه تفکر شناختی – یادگیری واستقلال کودک هستند .یک مثال خوب این است که در این مرحله ریفلاکس چنگ زدن در کودک ناپدید می شود و وقتی روی شکم قرار می گیرد تلاش می کند خود را به سمت بالابکشد .

اگر مشت های کودکتان در حالت ریفلاکس چنگ زدن کاملا بسته باشند او نمی تواند از دست هایش برایمحافظت از خود کمک بگیرد . وقتی این ریفلاکس از بین برود کودکان می توانند به اجسام رسیده و آنها را بگیرند .پس از یک سال کودکتان

می تواند از انگشت شست و اشاره خود به خوبی استفاده کند و زمانی که روی این مهارتها تسلط پیدا کرد قدم بعدی بیرون انداختن اسباب بازی هایش از درون تخت خوابش است .از چهار ماهگی به بعد ریفلاکس مورو -که شیرخوار در صورت برخورد با یک استرس ناگهانی دست و پاها را از هم باز کردهو به بالا می برد و انگشتان دست را جمع می کند -قطع می شود .

و در ۶ ماهگی کودک می تواند بنشیند .در این زمان کودک دارای ریفلاکس چتر نجات می شود و او بطور ناخوداگاه با حرکت دادن دست هایش تعادل خود را حفظ می کند .ریفلاکس تونیک گردنی غیر قرینه ایی باید تا ۶ ماهگی ناپدید شود .و در این زمان کودک تان می تواند خزیدن روی زمین را یاد بگیرد .کودکان راه رفتن را یاد نمی گیرند مگر اینکه ریفلاکس درجا گام برداشتن در آنها قطع شود .

منبع: مجله کودک سالم -شماره ۶۷ -دی ماه ۱۳۹۶