رماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافتهای بدن حمله میکندکه این حمله بوسیله مواد خارجی مانند باکتری ها و ویروسها اتفاق می افتد.
این حمله باعث می شود بافتی که در داخل مفاصل وجود دارد (سینوویوم) ضخیم شود و موجب تورم و درد در داخل و اطراف مفصل شود.اگر التهاب بدون کنترل باشد می تواند به غضروف -بافت الاستیک که پایان استخوان در مفصل و نیز استخوانها را پوشش می دهد آسیب برساند.
با گذشت زمان غضروف از بین می رود و فاصله بین استخوانها کمتر شوند.مفاصل سست – بی ثبات و دردناک می شوند و تحرک خود را از دست می دهند.
ناهنجاری های مفصلی نیز ممکن است رخ دهد.پزشکان تشخیص زود هنگام برای کنترل رماتیسم مفصلی را توصیه می کنند
آرتریت روماتوئید اغلب بر روی مفاصل دست – پا -مچ دست -آرنج -زانو -مچ پا تاثیر میگذارد.
اثر مشترک معمولا متقارن است.این بدان معنی است که اگر یک زانو یادست آسیب دیده باشد
معمولا در طرف دیگر بدن نیز همین اتفاق برای زانو یا دست دیگر خواهد افتاد.
از انجا که آرتریت روماتوئید می تواند سیستم های بدن مانند سیستم قلبی عروقی و تنفسی
را تحت تاثیر قراردهد آن را بیماری سیستمتیک نامیده اند.سیستمتیک یعنی کل بدن.
حدود ۱و نیم میلیون نفر در ایالات متحده از بیماری آرتریت روماتوئید رنج می برند.در زنان اغلب بین سنین ۳۰تا۳۶ سالگی شروع می شود.در مردان اغلب بعد از این سن اتفاق می افتد.
این بیماری می تواند ژنتیک باشد .یعنی پدر یا مادر شما به این بیماری مبتلا شد این احتمال وجود دارد که شما نیز به این بیماری مبتلا شوید.
اما اکثر افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری را ندارند.اگر چه ژن های شما باعث آرتریت روماتوئید نمی شوند
اما می توانند شما را بیشتر به عوامل محیطی مانند عفونت با ویروسها و باکتریهای خاصی تبدیل کنند که می توانند باعث بیماری شوند.
در بعضی افراد این بیماری انواع مختلفی از سیستم های بدن ازجمله پوست -چشم – ریه -قلب و عروق خونی -آسیب می رساند.
اگر چه داروهای زیادی برای درمان آرتریت روماتوئید وجود دارنداما هنوز هم این بیماری می تواند باعث ناتوانی جسمی شود.
علائم ونشانه های رماتیسم مفصلی
-مفاصل متورم
-خستگی
-تب و کاهش وزن
-ناهنجاری مفصلی
-کم خونی
-از دست دادن عملکرد مشترک
-درد
آرتریت ابتدا به مفاصل کوچکتر شما اثر میگذارد .با پیشرفت بیماری علائم به مچ دست -زانو -مچ پا -آرنج -باسن- و شانه گسترش می یابد.
در اغلب موارد علائم در هردو طرف بدن شما با یکدیگر در ارتباط هستند.
۴۰ درصد افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی نشانه هایی دارند که شامل مفاصل نیستند .
آرتریت می تواند بر روی ساختارهای غیر سازنده تاثیر بگذارد.
از جمله پوست –چشم -ریه -قلب -کلیه -غدد بزاقی -بافت عصبی -مغز استخوان .
هنگامی که تورم و درد مفصلی از بین می رود با گذشت زمان آرتریت می تواند باعث ایجاد تغییر در مفصل و خارج شده آن از محل شود.
آرتریت هنگامی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما به سینوویوم برسد.غشایی که مفاصل شما را احاطه کرده است .
التهاب ناشی از سینوویوم ضخیم تر می شودکه در نهایت می تواند غضروف و استخوان را در مفصل نابود کند.
تاندون و رباط که باهم روبرو هستند ضعیف می شوند.به تدریج مفصل شکل و تراز خود را از دست می دهد.
آرتریت خطر ابتلا به پوکی استخوان را نیز افزایش می دهد.وقتی استخوانها ضعیف می شوند موجب شکستگی انها می شود.
عوامل موثر بر رماتیسم مفصلی
-زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند.این بیماری می تواند در هر سنی رخ دهد
-سابقه خانوادگی و ژنتیک
-سیگار کشیدن.احتمال ابتلا به آرتریت را افزایش می دهد و شدت بیماری را بیشتر میکند.
-چاقی و اضافه وزن احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد بخصوص در زنان زیر ۵۵ سال
درمان
هیچ درمان شناخته شده ایی برای آرتریت وجود ندارد و هدف درمان در واقع کاهش التهاب -کاهش درد -جلوگیری از تخریب و تغییر شکل مفصل است.
خستگی یکی از نشانه ای رایج این بیماری است.بویژه هنگامی که التهاب مفصلی فعال است.
خستگی در آرتریت ممکن است ناشی از واکنش بدن به التهاب و کم خونی و کم خوابی باشد.
این خستگی منجر به کمبود انرژی می شودو می تواند اثر منفی بر خلق و خو – شغل – روابط افراد -اشتیاق جنسی و خلاقیت و شادی داشته باشد.
و این خستگی ممکن است با کاهش اشتها و کاهش وزن همراه باشد.
